Struktura szlaku wirtualnego opiera się na: 1. propozycji przebiegu i opisie trasy (trasa nie musi być oznaczona w rzeczywistym terenie), 2. określeniu spójnej tematyki (opis obiektów znajdujących się na szlaku) 3.  przygotowaniu materiałów informacyjnych (np. publikacja w Internecie - przyp. Autora). Szlak wirtualny jest bardziej elastyczną formą niż sformalizowany i trwały szlak materialny (rzeczywisty), łatwiej jest dokonać zmian w jego charakterystyce i zasobach, łatwiej go przebudować, dokonać diametralnych zmian oraz dostosować go do zmiennych trendów turystycznych i zainteresowań turystów.

Z kolei szlak materialny jest trwałą ofertą turystyczną a przy tym musi spełniać następujące kryteria: 1. posiada zunifikowane logo i oznaczenia przebiegu w eksponowane wzdłuż szlaku terenie, 2. spełnia kryterium dostępności obiektów na szlaku w wyznaczonych godzinach, 3. oferuje własną literaturę fachową, która uzasadnia jego temat oraz przedstawia aktualne opisy poszczególnych obiektów na szlaku, 4. pozostaje pod stałą opieką i kontrolą sprawowaną przez władze lokalne lub miejscowe stowarzyszenia lub inne podmioty wyznaczone do tego celu (Rohrscheidt 2008)..

Literatura
Rohrscheitd A.M., 2008, Turystyka kulturowa – fenomen, potencjał, perspektywy, GWSHM Milenium w Gnieźnie, Gniezno.

Fotografia
Rafał G. Nowicki - Drogowskazy szlaków turystyki pieszej na terenach leśnych wokół Bydgoszczy